teraz nic

,,,teraz nic-tylko zbiegać w dół schodami jak z horroru i kontemplując własny strach-stawać się podobnym do kamienia.Kiedy upadek brzmi głucho jak stukot kopyt i wibruje dźwiękiem jeszcze długo po zdarzeniu,tak,oporna jest wyobraźnia.Nie przetwarza danych tak szybko i nie dopasowuje się do zmian temperatury tak jak ty.A ja piszę bzdury.Tutaj.Teraz.Pomimo wszystko.I jest mi z tym dobrze-bo może i ja jestem bzdurą więc do siebie pasujemy.
Już tylko tyle.Szorstki mur blisko twoich pleców.Drewniana poręcz.Oddech.Jeśli pomylisz kroki-spadniesz.
,,,teraz nic-tylko zbiegać w dół bez zastanowienia.
Nie myśleć i nie czuć.
Nie zadawać pytań...