chcę więcej

...maluję sobie przestrzeń - rudą, pachnącą dojrzałymi jabłkami, zielenią i czerwienią przemian.
Drewniany stół, garnek z gotującą się wodą i obraz Maryi Karmiącej.
Maluję sobie przestrzeń.
Obraz zmienia się wraz z zachodzącym słońcem
- z kuchennego okna widzę góry i cmentarz, mówię cicho - dobranoc tato i wiem, że on mnie słyszy.
Zmęczenie dopada coraz szybciej,
starzeję się na twoich oczach i kolejny łyk herbaty przybliża mnie do końca opowieści.
Czym ona jest, jeśli nie miłością i poszukiwaniem siebie?
...maluję sobie przestrzeń - złote nitki dotykają moich rzęs a czas przystaje na chwilę i zanurza się w oczekiwaniu...
Kim jestem, jeśli nie pękniętym lustrem, które ktoś niezbyt dokładnie posklejał?
Kim jestem, jeśli nie przestraszona, małą dziewczynką.....
Otwieram szeroko oczy, zachwycam się wszystkim.
Łowię szczęśliwe minuty przy twoim ramieniu bo wiem, że kiedyś ich zabraknie.
Udaję, że czas nie istnieje, w nadziei zgadzam się na kłamstwo.
Maluję sobie przestrzeń....
....chcę więcej.