na końcu

,,,na końcu drogi zawsze jest cudownie.Oddycha się równo i z radością patrzy na to,co w dole.Ale najpierw wysiłek.Tam,gdzie najtrudniej,tam gdzie niemożliwie.Schody zawsze są strome i sięgają kolan więc trzeba nogi zmusić do udręki.Na końcu drogi nikt nie zapyta z kim szedłeś-tylko czy wystarczyło miłości na jedną opowieść ale z dwóch rozdziałów.Na końcu drogi zawsze jest tak samo-choć inne imiona,twarze i zwyczaje,na końcu drogi czas przestaje istnieć,można spokojnie usiąść,napić się herbaty.Na końcu drogi wszystko staje się proste i śmiesznie oczywiste.Człowiek,pies,kamień.Każdy grzech i cnota.I to,co jest w wierszach-chociaż nie rozumiesz.