tak

,,,nic już nie zależy ode mnie-przywykłam do innego stanu rzeczy,kiedy wszystko mogę mieć we własnych dłoniach.Przeraża mnie bezradność i ten stan oczekiwania w którym jestem jedynie pionkiem i niemą zabawką,lalką do której możesz mówić i którą tulisz do snu.Lalka,która zawsze już pozostanie porcelanową kukłą,ruchomym obrazkiem na który tak przyjemnie się patrzy zanim się popsuje,skrzywi,naderwie z czasem i wiekiem.Nic już nie należy do mnie,noc nadchodzi gwałtownie,parzy czernią,blaskiem gwiazd i proroctwem nieudanego życia.Nie chce tego słuchać ani patrzeć na cudze odbicie w szybie...zapominam wszystko co chciałam ocalić.Wybieram i rozsądnie godzę się na wszystko.Już się nienawidzę...Tak.Nic już nie należy do mnie...