patrz

...patrz....ścieżka coraz węższa i zarasta mchem,łatwo zgubić drogę kiedy nie patrzy się pod nogi,patrz,światło niknie i rozprasza tak szybko-więc rozumiesz już,że nic nie może być pewne a nasze dni policzone i choć się nie zgadzasz-nikt już cie nie słucha.Patrz.Dzień ustępuje nocy i tak jest zawsze.Nawet gniew mija choć wciąż w to nie wierzysz i zawieszasz głos w połowie rozmowy.W połowie czucia,w połowie echa...............jesteś tak naiwny-gubisz krok,rytm,drogę.........las nie jest twoim przyjacielem i otacza cie łapczywie.Oddychasz jeszcze,jeszcze widzisz ale to już tylko odbicie w lustrach dni-niewyraźnie i matowo-sam już nie poznajesz..............Biegnij.Może poniosą cie stopy i znajdziesz drogę zanim zapomnisz-czego tu szukałeś.